Podział języków programowania

Zasadniczo możemy podzielić języki programowania na języki niskiego i wysokiego poziomu. Wśród nich zaś możemy wyróżnić:

• Języki bliskie kodu maszynowego - do bezpośredniego sterowania procesorami komputerów.
• Języki imperatywne - sekwencje poleceń zmieniających wartości danych.
• Języki deklaratywne - składają się z opisowych stwierdzeń dotyczących danych i relacji pomiędzy danymi.
• Języki proceduralne - określające procedury obliczeniowe.
• Języki funkcyjne - stosują funkcje do kolejnych wartości oraz funkcje (operatory) do manipulacji funkcjami.
• Języki definicyjne - kolejne podstawienia interpretowane są jako definicje.
• Języki logiczne - oparte na logice matematycznej, programy traktowane są jako formuły logiczne.
• Języki ograniczeń (constraint) - problemy są w nich specyfikowane nie w sposób jawny lecz przez podanie zbioru ograniczeń.
• Języki obiektowo zorientowane - dane i procedury tworzą obiekty.
• Języki programowania współbieżnego - dla komputerów o wielu procesorach.
• Języki „przepływu danych” (dataflow) - dla komputerów o eksperymentalnej architekturze, sterowanych nie tyle kolejnymi instrukcjami co przepływem danych.
• Języki czwartej generacji (4GL) - języki bardzo wysokiego poziomu, używają graficznych systemów dialogu z użytkownikiem lub opisu w języku naturalnym.
• Języki zapytań baz danych - do zapisywania i wydobywania informacji z baz danych.
• Metajęzyki - służące do opisu innych języków programowania